Dzienniczki schizofreniczki

     Zacznijmy od tego, że większość mojej rodziny nie wie o tym, że jestem ateistką. Dlaczego? Ponieważ moja rodzina jest bardzo wierząca. A oto przykład. Nie byłam świadkiem tej sytuacji, ale dowiedziałam się, że mama musiała mnie bronić przed babcią ze względu na to, że nie poszłam do bierzmowania. Podobno babcia była niesamowicie rozjuszona. Z jednej strony dobrze, że nie było mnie przy tej kłótni. Z drugiej strony mogłabym wesprzeć mamę. W końcu mam prawo mieć własne zdanie. Poza tym mój wujek jest księdzem. On też nie wie o tym, że nie wierzę, jednak patrząc na to jak dobre ma podejście do młodych ludzi mam wrażenie, że bez większych problemów, by mnie zrozumiał.     Mama też źle przyjęła do wiadomości, że nie wierzę w Boga. Długo jej o tym nie mówiłam, ale od wiary odeszłam mając ok. 12 lat, a ona dowiedziała się, gdy miałam 15. Kilka razy chciałam jej to powiedzieć, ale ta wiadomość nie chciała przejść mi przez gardło. Bardzo bałam się jej reakcji. To był jeszcze taki ok

      Uczucia       Depresja nie miała dla mnie litości. Właśnie wtedy dowiedziałam się jak może wyglądać piekło. Krok po kroku z silnych emocji takich jak gniew, żal, czy nienawiść do samej siebie przechodziły w panowanie nad nimi oraz ich wyeliminowanie. Od 12 do 16 roku życia starałam się okiełznać to co czuje. Udało mi się zniszczyć praktycznie całkowicie. Jednak powróciły w dniu rozpoczęcia nowej szkoły, w której nikogo nie znałam. Po raz pierwszy od dawna poczułam niepewność, strach, ale też ekscytację. To było niesamowite odczuwać emocje. Od tamtej chwili staram się o powrót moich uczuć. Powoli uczę się czuć. Nadal niełatwo jest mnie rozśmieszyć, ale coraz lepiej wychodzi mi przeżywanie wszystkie tak jak powinnam. Więcej w linku: http://dzienniczkischizofreniczki.blogspot.com/2017/12/jak-zniszczyc-uczucia.html     Prawo jazdy       Nie mogę go zrobić nie ze względu przepisów ponieważ nie byłam nawet u lekarza z zapytaniem, czy mogę prowadzić. Sama stwierdziłam, ż

       Kolorowanki      Moim ulubionym sposobem na odstresowanie się są kolorowanki dla dorosłych. Szczególnie uwielbiam jedną autorstwa Millie Marotty „Królestwo zwierząt”. Jej kolorowanka jest naprawdę piękna i pełna szczegółów. Kiedy muszę się odstresować albo mam wenę zawsze do niej wracam. Bardzo dbam o szczegóły więc rzadko kiedy koloruje ok. godziny jedną kolorowankę. Zwykle na jeden obrazek przypadają 2-3 godziny. Chociaż potrafię siedzieć nad obrazkiem 12 godzin, a totalnym moim rekordem było spędzenie na kolorowaniu 15 godzin. Ale efekt zwykle jest warty świeczki. Zwykle po takim kolorowym maratonie jestem odstresowania i mam ochotę pokazywać każdemu to jak pokolorowałam moją ulubioną kolorowankę. Obrazek z kolorowanki Millie Marotty pokolorowany przeze mnie Obrazek z kolorowanki Millie Marotty pokolorowany przeze mnie      Grota solna       Naprawdę warto wykupić sobie od czasu do czasu wejściówkę do groty solnej. Gdy się tylko wchodzi i widzi pod